Yeah het is me gelukt, helemaal zelf zonder hulp van haas of konijn gewoon lopen en door bikkelen.
Zondag 8 december 2019.
De weersvoorspellingen geven een bak slecht weer af voor zondag maar als ik de gordijnen opendoe denk ik nou dat valt best mee, het is droog dat is al heel wat in ons natte landje. Na de administratie gedaan te hebben en wat aangerommeld te hebben moeten er nog even wat boodschappen gedaan worden. Dus tjop, tjop, als een malle door de winkels knallen, boodschappen opruimen, adem halen en omkleden.
Oké gelukkig daar is de knoop in mijn buik zenuwen ik wil zo graag maar net met boodschappen doen kwam ik er toch wel achter dat er een behoorlijk koud en stevig windje staat. Ja ik weet het als je tegenwind heb, heb je ook als het meezit windje mee maar toch. Martin brengt mij weg en dan kom je daar aan bij de Kuip hier en daar even een praatje. Hé daar zijn Edwin en Evelien, Edwin komt terug van een blessure en gaat het op het gemak proberen, spannend hoor hopelijk gaat het goed want dan gaan hun ook naar New York en Evelien is goed in aanmoedigen met de grote duim, dus extra gezellig.
Even denk ik zal ik vragen of Edwin me haast maar nee ik weet ook niet of ik wel braaf 15 km achter kan blijven lopen. Ik ga omkleden, moet me lampje nog halen maar ook naar de dixie en wil het start vak in, het lampjes precies de andere kant op dus laat maar. In het start vak beetje praatje hier en daar en de zenuwen gieren door me lijf, en dan eindelijk mogen we los.
Shit ik kom niet lekker in me ritme, ademhaling hoog, erg druk, moet er hard voor knokken, gelukkig wel onder de zes minuten maar poehee. De volgende twee km gaan iets beter maar nummer vier is weer heel zwaar, ik baal en moet echt vechten om niet nu al op te geven. Het werkt vanaf nummer vijf kom ik in me ritme en ga ik lekker lopen en genieten, het blijft werken maar het voelt nu goed. Ik denk bij km acht even flink wat wind verwerken en dan door bikkelen naar de Brienoordbrug deze kost tijd maar geeft ook weer zoveel energie.
Nog vier kilometer niet de makkelijkste maar eind in zicht, bij 12 km denk ik Mark onze trainer met kramp te zien staan maar zoals het hoort in een wedstrijd ga je gewoon door, gelukkig bleek het achteraf een dubbelganger geweest te zijn.
Kilometer 13 is voorbij ik moet blijven bikkelen maar ik weet ook dat mijn PR er aan komt nog iets versnellen in de laatste km en blind op de finish af, YES het is gelukt van 1.29.36 naar 1.27.58 ik ben blij ik kan wel janken. Nog in het finish vak bel ik mijn allesie we horen elkaar niet maar weten dat het goed is, tja vandaag waren jut en jul niet samen.
Nog even bijkomen gelijk een praatje met Boris terwijl in onze rug de kannen met warm water voor de thee staan, en dan snel omkleden en naar huis.
Naar huis tram en de bus klinkt makkelijk maar dan blijkt de tram rijd nog niet, pas over dik twintig minuten, wachten in de kou is geen optie en dan mis ik ook de aansluiting met de bus, dus bellen met Martin, ik loop dus naar de Gouden Leeuw en Martin komt daarheen met de auto en zo kom ik toch best moe maar super voldaan thuis, meteen big smile en een dik verdiend PR.
Het was mijn derde PR dit jaar want ook mijn tijd op de 5 en de 10 km kon ik dit jaar na lange tijd verbeteren, het gevarieerde trainen als triatleet gaat geloof ik zijn vruchten afwerpen en ja ik doe het zelf maar zonder goede schema’s van trainer Mark kom ik er niet dus dank je wel Mark.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten