Rust roest, rust geeft geen garantie op een toptijd, een
heleboel wind maakt een toptijd wat lastiger en als je niet snel genoeg
doorloop haal je ook je tijd niet die je wil.
Jullie snappen het denk ik al wel, ik heb de zevenheuvels
weer bedongen voor de zesde keer alweer en nee ik ben weer niet onder de 1.30
gefinisht.
Zondagochtend de wekker gaat lekker pas om half acht en dat
is zelfs zeer ruim hoor want ik hoef pas om tien uur weg naar de trein dus
lekker relax aan ontbijten, koffie, spullen opzoeken, startnummer, trein
kaartje, drinken, droge kleding voor erna, het is slecht weer, eierkoekje mee,
gelletje, telefoon, muziekje, en dan wat er al aan rommel in me tas zit, maar
goed beter mee verlegen als om verlegen.
Het gaat ook een hele rare dag worden want de bedoeling was
dat ik alleen zou starten met de meiden uit de groep en Martin die bleef thuis
die had die zevenheuvels wel gehad. Tot Martin twee weken geleden een
startnummer kon overnemen, dus ook Martin ging lopen en het woord ik ga jou
hazen viel, nee schatje ik wil het zelf doen dat is veel beter voor mij. Dus
ging Martin met zijn maatjes lopen en kijken of er een PR inzat.
Toen kwam het volgende om de hoek ik zou met de trein gaan
maar Martin zou eerder starten en dan werd het wel een hele vroege trein, oke
de mannen gingen met de auto en Martin kon er nog bij.
Echt dit is wel heel maf hoor allebei naar de zelfde
wedstrijd/loop en dan apart reizen en starten en doen.
Oke ik ging dus met de trein en ondanks het vroege opstaan
werd het toch nog een beetje haasten omdat ik met alle geweld nog even snel me
nagels wilde lakken, tja dat is heel belangrijk. Dus nageltjes lakken als een
speer naar het station en daar gezellig de trein in, het leuke van met de trein
gaan is dat je ook weer andere lopers tegenkom, zeker met zo groot evenement.
Ondanks de ontsnapte panda in Blijdorp reden de treinen
redelijk netjes op tijd en waren we op tijd in Nijmegen, even in de rij bij de
Dixie, omkleden, tas inleveren het start vak in even wachten en starten maar.
Ik zie Marleen en Jeanette als een malle weg rennen oke niet
er achteraan gaan dat red ik niet, ook Carolien gaat op een behoorlijk tempo er
vandoor, ik blijf op een korte afstand volgen en probeer in mijn ritme te
komen, echt lukken wil dit niet toch kan ik op een kilometer of drie Carolien
voorbij maar daar heb je ook alles mee gezegd.
Ik buffel door maar kom er niet lekker in en bij vijf
kilometer wandel ik een paar passen en schop daarna mezelf heel hard dat ik het
moet blijven proberen.
Wind mee heerlijk en dan draai je en dan kom je niet meer
vooruit lijkt het wel het is een mooi spel met de natuur waar ik normaal best
van kan genieten maar vandaag even niet. Ik loop stug door en word ingehaald en
haal weer in en zo hobbelen we door, zo rond de 10/11 kilometer kom ik Ellen
tegen ook van de vereniging het is heel raar maar meestal komen we elkaar op
dit punt tegen en nee we spreken het niet af.
Dan gaan we aan het makkelijkste stuk beginnen maar eerst
even op de rem we moeten de weg af door een modder pad ivm een omgevallen boom,
dit kost tijd maar vooral kracht maar het is niet anders en een tijd onder de
1.30 zit er toch niet meer in, maar we gaan niet lantefanteren we blijven door bikkelen.
Er kan nog even versneld worden en dan gelukkig de laatste
bocht nog 500 meter en dan is het gebeurd, ondertussen begint het ook zachtjes
te regenen. Ik kan nog net rennend over de finish het gaat hier aardig
opstroppen tijd 1.32.14 ach die kwam nog niet voor in het lijstje, blij nee
tevreden een beetje.
Zo nu de meiden opzoeken en ondertussen even bellen wat
Martin heeft gedaan, ik pak me telefoon en zie een berichtje voorbij komen dat
hij niet is gefinisht, ik schrik wat is er gebeurd, ik bel gelijk even en
gelukkig neemt hij gelijk op pftttt kramp in het begin al gelijk en dan is
doorlopen niet echt een optie. Zo blij dat het niks ergs is, en van schrik
druppelen er een paar tranen over me wangen. Martin had mij zien lopen en
gezien dat ik het zwaar had en trots dat ik heb door gebikkeld. Hij gaat met de
jongens ook weer mee terug en ik ga met de meiden met de trein.
Ondertussen hebben Jeanette en Marleen mij gevonden en is
het wachten op Carolien die ook al gefinisht is en ook naar de bagage tent toe
komt.
Omkleden en ergens koffie zoeken daar zijn we wel aan toe.
Tijdens de koffie zien we dat we beter even met gepaste
snelheid naar de trein kunnen gaan, op het station nog even met zijn alle op de
foto en hup de trein in, we kunnen zelfs nog zitten. Helaas wat voorspoedig begon
ging met een minuutje vertraging helemaal mis en met een paar keer overstappen,
wachten en doen kwamen we toch weer netjes terug op Barendrecht.
Een lange dag maar een geweldig leuke dag.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten