Zo daar zijn we weer eens een keer, heb ik zo weinig
meegemaakt, nee hoor helaas niet alleen niet de puf om erover te praten. Heb
even een maandje struisvogel gespeeld.
Oke we gaan even een stukje terug.
23 februari ik moet mijn 5 jaarlijkse uitstrijkje laten
maken net als alle andere vrouwen die over een bepaalde datum zijn. Tuurlijk
sta je er best even bij stil vooral omdat het 5 jaar geleden ook niet geheel
rustig was dus best weer even spannend.
Toch denk je er niet al te lang over na want eigenlijk
liggen je zorgen bij vaders die even niet zo lekker gaat, dus als je dan na
twee weken een telefoontje krijg van de huisarts dat je toch weer even naar de
gynaecoloog moet gaat het een beetje langs je heen. Je belt maakt een afspraak
en gaat er braaf heen.
18 maart afspraak bij de gynaecoloog, het is onrustig in
overleg besluiten we niet te gaan afwachten maar gelijk een biopt te doen dus
er word een stukje weg gehaald, het lijkt wel of het hele kippenhok eruit word
gerukt. Mijn hemel zoveel pijn deed het 5 jaar geleden niet maar goed we horen
over een week de uitslag, het zal wel vind de uitslag die mijn vader morgen
krijg veel spannender want het gaat echt niet lekker met me vader. Ik besluit
ook met Martin om het hele gedoe van mij wat stil te houden zolang we niks
weten geen we even niet extra paniek zaaien.
19 maart de uitslagen van paps zijn drama het is over en
uit, mijn wereld stort in en op 22 maart overlijd mijn paps al aan die
vreselijke ziekte, je zit in een achtbaan waar je uit wil maar het lukt je niet
je leef je doet je ding maar er dringt niks tot je door. We regelen de uitvaart
we zorgen voor alles en dan krijg je het telefoontje uit het ziekenhuis de
biopt is onrustig. Nieuwe afspraak voor een lisexcisie iets onder plaatselijke
verdoving nog meer weghalen enz, het zal wel het dringt niet tot me door ik
weet alleen na de marathon nu niet.
Afspraak 13 mei want ik wil er geen vrij voor nemen. En dan
kan ik de marathon lopen en als alles goed gaat de zes uur van Steenbergen en
en en.
De marathon heb ik gelopen maar een drama niet gek
natuurlijk maar toch ik besluit om de zes uur van Steenbergen niet te lopen dit
heeft nu geen zin. Dus kan de afspraak eerder in het ziekenhuis zodat ik weer
goed opgeknapt ben voor Luxemburg.
Je mag na dat onderzoek een poosje niet intensief sporten
vandaar.
Dus even bellen een vrije dag regelen en vrijdag 1 mei word
er weer van alles weggehaald, minder pijn deze keer hoewel het nog steeds geen
pretje is, zeker het vloeien erna niet bah wat een gore troep.
En nu vandaag 11 mei nog twee dagen dan krijg ik de uitslag
ik ben zo bang wie ben ik mag ik het geluk hebben dat alles goed is, natuurlijk
blijf ik weer langere tijd onder controle mocht het goed zijn. Maar ik ben bang
heel erg bang.
Ik ben blij heel blij uitslag is positief uiteraard blijf ik
onder strenge controle maar dat is alleen prettig maar mijn hemel wat een dag
was het zeg, tot vier uur ging het goed want ik wist dat ze voor die tijd niet
zou bellen gelukkig was het net na vieren dat ze al belde met het goede nieuws.
Zo klaar punt er achter en op naar alle leuke nieuwe uitdagingen, heb er zin
in.
De loopjes die al redelijk gepland staan:
30 mei halve in Luxemburg
28 juni Veluwezoom trail 30 km
16 aug Trail des Fantonomes 20 km
27 sept Marathon van Lochness
18 oktober halve van Eindhoven
29 nov `t is voor niks
6 dec Voornse duin trail
Geen opmerkingen:
Een reactie posten