donderdag 16 april 2015

De marathon van Rotterdam 2015



Dit jaar word het mijn jaar, dit jaar ga ik keihard trainen zet ik alles op alles wil ik langer en makkelijker kunnen lopen wil ik sneller worden ik zie het allemaal voor me een hele berg goede voornemens.

Ik begin lekker en ik heb er alle vertrouwen in, het lichaam doet gezellig mee oke natuurlijk voel je weleens wat een pijntje hier een pijntje daar het hoort erbij.
Hoewel met welk pijntje ga je wel naar de fysio en met welke niet. Goede vraag het pijntje in mijn kuit was er dus eentje van je had iets eerder even naar de fysio moeten gaan.

We zaten heerlijk in de trainingen om de zondag een lange afstand de 23 km ging ondanks de wind best lekker, de 25 km ging ook niet verkeerd en op woensdag deed ik vaak ook nog aardig wat kilometers wegtikken.
De 28 kilometer hier begon het allemaal een beetje door wat nachtelijke taferelen van Marcel die dus niet tegen garnalen ken waar we te laat achter kwamen, werd de 28 een mooie lekkere 18 kilometer en dat geeft niks dat kan je hebben.

Je traint gewoon lekker verder tot je kuit pang doet en je staat letterlijk en figuurlijk stil, tape, masseren, naalden, voorzichtig weer opbouwen. Je mist de 30 km trainingsloop je vind het niet erg want ondertussen ligt ook je paps in het ziekenhuis dus je heb het druk en je ben bang.

De 32 km trainingsloop je kan weer redelijk uit de voeten maar voorzichtigheid is geboden dus loop ik tot de 25 en stop daar voor het verkeerd gaat.
Paps is ondertussen weer thuis en we rijden hem op en neer naar het ziekenhuis we spreken af in welke lantaarnpaal hij trots gaat zitten zijn als ik langs kom met de marathon.

Dan stort je wereld in, de uitslagen van paps zijn niet goed en hij geeft de hoop op en ook zijn lichaam geeft het op en we moeten afscheid van hem nemen, geen paps in de lantaarnpaal.
Dan wil je toch verder je wil de marathon voor hem lopen en je probeer door te bikkelen en te doen maar het is zwaar, en voor je het weet is het de Marathon dag.

Vroeg opstaan eten aankleden over mijn loopkleding een lekkere warme trui ( een oude van mijn paps) en dan richting Rotterdam.
Ik voel me een beetje leeg en heb niet het gevoel dat ik anders wel heb, beetje raar het hoeft niet zo van mij vandaag.
In Rotterdam aangekomen gaan we op de fiets naar Marcel en Ginie die in een hotel zitten en pikken hun op om door te gaan naar het start vak. De mannen gaan op de fiets met ons mee, ben ik wel heel erg blij om want ik zal best even wat extra steun nodig hebben vandaag.

Voor het start vak nog even een praatje met een hoop bekende en ook Brigitte en Reint komen er aan en Seb, Marieke is er helaas niet bij die ligt ziek thuis op bed.
Dan uiteraard nog even naar de dixie en helaas mis ik dan net Marcel onze huisfotograaf maar goed ik hoop hem onderweg te zien.

We gaan het start vak in, dikke knuffels van iedereen en daar gaan we wachten in het start vak, ook hier weer veel bekenden.
Zoals altijd staan we bij elkaar maar lopen we straks ieder onze eigen wedstrijd.
Dan komt eindelijk Lee Towers en de helikopters en heel veel dikke tranen en dan eindelijk na 20 min mogen we los. Ik kijk even naar boven en zeg kom op ouwe we gaan ervoor.


Het sfeertje zit er goed in en we lopen lekker met de meute mee en lopen dus veel te hard van stapel, stapje terug het lukt niet hartslag te hoog damn dit is niet fijn.
Ach weet je wat ik nu te snel loop heb ik straks als spelling (weet dat dit niet werkt maar goed) Het is best druk en ik zie en hoor al heel veel mijn naam roepen, heerlijk al die aanmoedigingen heb ze nodig.
Even zwaaien hier en daar en dan even opletten of we Marcel kunnen spotten voor een mooie foto, ja hoor daar staat hij, klik klik jammer dat die man naast me ook op de foto wil maar goed wat wil je ook met zoveel lopers. Tijdens het lopen kom ik ook nog wat bekenden tegen en dan zijn we bij het tunneltje en gaan we richting de lantaarnpaal. He daar staan Martin en Marcel al met drinken even snel naar links toe anders heb ik niks, ja het gaat wel komt goed schat kus doei. En dan is de bocht daar, Riet staat samen met Bodil en Ro te gillen en te doen geweldig, er biggelt een traan over me wang maar we gaan door, ik zeg verder niets want dan ga ik echt heel hard huilen.


We lopen gestaag verder we gaan het Havenspoorpad op en ik zie hier tegenop het is smal en we zijn met veel, het gaat maar je moet niet te veel willen inhalen of andere fratsen uit willen halen. Het is wel een heel lang stuk en ik ga denken en doen en denk wat doe ik hier waarom doe ik dit en ben er eigenlijk wel klaar mee.
Ondertussen loopt ook de temperatuur op en krijg ik het warm, straks even mijn onder shirtje uit zien te doen anders komt het niet goed.

Zo we gaan de Slinge op even een raar heen en weertje anders kloppen de kilometers niet, gelukkig staat daar Martin, t shirt uit, onder shirt uit, t shirt aan en weer verder, heerlijk iets meer lucht, heb het zelfs even fris heerlijk. Het tempo gaat nu ook iets beter en mijn hartslag ach laat die maar zitten.
Zo nog even dat saaie stuk op de Dorpsweg en Brielselaan en dan gaan we weer richting de stad, net voor de Laan op Zuid staat Bodil weer te gillen geweldig en op de Laan op Zuid staat Martin gelukkig het word zwaar nu maar we bikkelen door.

Mijn hemel ik beloof mezelf dat als ik tot de Erasmusbrug blijf dribbelen ik de brug op mag wandelen, ik heb gewandeld de brug op maar ook ervoor al een beetje het word zwaarder en zwaarder, heerlijk de brug af dat gaat vanzelf en ik kan zelfs weer lachen, links af richting het tunneltje even gillen naar wat oud collega`s en hup het tunneltje in dat gaat heerlijk, tunneltje uit wat lastiger.


He een dixie geen rij ervoor snel even plassen want ik moet best nodig, of toch niet nou ja zeg snel verder. En dan is het over kramp schiet in mijn kuit ik strompel, hobbel, hinkel verder en soms gaat het een stukje heel soepel maar pijnvrij is het niet meer.
Oke rekenen hoeveel kilometer nog hoeveel tijd nog is dat haalbaar als mijn kuit een beetje meewerkt en ik een beetje kan blijven dribbelen en wandelen moet het haalbaar zijn.

Zo nu en dan kom ik weer bekenden tegen, en tja als je dan op de foto wil moet je wel rennen nou dan proberen we dat toch zeker.
We zijn nu op weg naar het bos ik vind dat eigenlijk wel een lekker stukje even een beetje rust even jezelf een schop onder je kont geven, jezelf toespreken dat als je er uit kom je het gewoon gaat halen.


Yes 35 kilometer Martin staat hier met een fles drinkbouillon heerlijk want echt al die sportdrank komt me echt me strot uit, heb eigenlijk ook wel trek in een beetje cola maar goed hier doen we het ook voor.
Een dikke kus en tot ziens op de Coolsingel.

Dan komen we Marcel de fotograaf nog tegen geen foto`s meer maar een hele dikke knuf, heerlijk.

Crooswijk wat een heerlijk stukje wat een feest is het hier toch altijd nog een goede drie kilometer bikkelen en dan ben je er, de trek in cola blijft en ik speur of ik iemand met cola zie.
Mmmm ik zie een blikje cola……ik pak/vraag een slok oeps geen cola maar bier hihi maar wel erg lekker, moet ik volgend jaar maar weer regelen.


Marieniersweg het gaat steeds moeizamer de kuiten willen niet meer de geest nog wel, nog heel even en dan is het gebeurd.
Kubuswoningen onderdoor nog een kilometer en dan breek ik dikke tranen, waarom toch paps.




De laatste bocht wandelen op de Coolsingel kan niet dus ik zet aan mijn kuiten doen niet mee, maar ze moeten ik kijk naar boven kom op paps nog even doe je mee, we flikken het toch maar mooi.



Op de finish streep zijn mijn kuiten er klaar mee en een aardige meneer van de verzorging begeleid van de finish mat af want zelf kan ik even geen pas meer zetten.

Ouwe tik hem aan hij is voor jou.







Meiden bedankt dat jullie er waren.



En verder iedereen die mij gesteund heeft op wat voor manier dan ook, dank jullie wel dit was even een dingetje maar wel eentje met een sterretje. 

Geen opmerkingen:

Een reactie posten