Dit jaar word het mijn jaar, dit jaar ga ik keihard trainen
zet ik alles op alles wil ik langer en makkelijker kunnen lopen wil ik sneller
worden ik zie het allemaal voor me een hele berg goede voornemens.
Ik begin lekker en ik heb er alle vertrouwen in, het lichaam
doet gezellig mee oke natuurlijk voel je weleens wat een pijntje hier een
pijntje daar het hoort erbij.
Hoewel met welk pijntje ga je wel naar de fysio en met welke
niet. Goede vraag het pijntje in mijn kuit was er dus eentje van je had iets
eerder even naar de fysio moeten gaan.
We zaten heerlijk in de trainingen om de zondag een lange
afstand de 23 km ging ondanks de wind best lekker, de 25 km ging ook niet
verkeerd en op woensdag deed ik vaak ook nog aardig wat kilometers wegtikken.
De 28 kilometer hier begon het allemaal een beetje door wat
nachtelijke taferelen van Marcel die dus niet tegen garnalen ken waar we te
laat achter kwamen, werd de 28 een mooie lekkere 18 kilometer en dat geeft niks
dat kan je hebben.
Je traint gewoon lekker verder tot je kuit pang doet en je
staat letterlijk en figuurlijk stil, tape, masseren, naalden, voorzichtig weer
opbouwen. Je mist de 30 km trainingsloop je vind het niet erg want ondertussen
ligt ook je paps in het ziekenhuis dus je heb het druk en je ben bang.
De 32 km trainingsloop je kan weer redelijk uit de voeten
maar voorzichtigheid is geboden dus loop ik tot de 25 en stop daar voor het
verkeerd gaat.
Paps is ondertussen weer thuis en we rijden hem op en neer
naar het ziekenhuis we spreken af in welke lantaarnpaal hij trots gaat zitten
zijn als ik langs kom met de marathon.
Dan stort je wereld in, de uitslagen van paps zijn niet goed
en hij geeft de hoop op en ook zijn lichaam geeft het op en we moeten afscheid
van hem nemen, geen paps in de lantaarnpaal.
Dan wil je toch verder je wil de marathon voor hem lopen en
je probeer door te bikkelen en te doen maar het is zwaar, en voor je het weet
is het de Marathon dag.
Vroeg opstaan eten aankleden over mijn loopkleding een
lekkere warme trui ( een oude van mijn paps) en dan richting Rotterdam.
Ik voel me een beetje leeg en heb niet het gevoel dat ik
anders wel heb, beetje raar het hoeft niet zo van mij vandaag.
In Rotterdam aangekomen gaan we op de fiets naar Marcel en
Ginie die in een hotel zitten en pikken hun op om door te gaan naar het start
vak. De mannen gaan op de fiets met ons mee, ben ik wel heel erg blij om want
ik zal best even wat extra steun nodig hebben vandaag.
Voor het start vak nog even een praatje met een hoop bekende
en ook Brigitte en Reint komen er aan en Seb, Marieke is er helaas niet bij die
ligt ziek thuis op bed.
Dan uiteraard nog even naar de dixie en helaas mis ik dan
net Marcel onze huisfotograaf maar goed ik hoop hem onderweg te zien.
We gaan het start vak in, dikke knuffels van iedereen en
daar gaan we wachten in het start vak, ook hier weer veel bekenden.
Zoals altijd staan we bij elkaar maar lopen we straks ieder
onze eigen wedstrijd.
Dan komt eindelijk Lee Towers en de helikopters en heel veel
dikke tranen en dan eindelijk na 20 min mogen we los. Ik kijk even naar boven
en zeg kom op ouwe we gaan ervoor.
Het sfeertje zit er goed in en we lopen lekker met de meute
mee en lopen dus veel te hard van stapel, stapje terug het lukt niet hartslag
te hoog damn dit is niet fijn.
Ach weet je wat ik nu te snel loop heb ik straks als
spelling (weet dat dit niet werkt maar goed) Het is best druk en ik zie en hoor
al heel veel mijn naam roepen, heerlijk al die aanmoedigingen heb ze nodig.
Even zwaaien hier en daar en dan even opletten of we Marcel
kunnen spotten voor een mooie foto, ja hoor daar staat hij, klik klik jammer
dat die man naast me ook op de foto wil maar goed wat wil je ook met zoveel
lopers. Tijdens het lopen kom ik ook nog wat bekenden tegen en dan zijn we bij
het tunneltje en gaan we richting de lantaarnpaal. He daar staan Martin en
Marcel al met drinken even snel naar links toe anders heb ik niks, ja het gaat
wel komt goed schat kus doei. En dan is de bocht daar, Riet staat samen met
Bodil en Ro te gillen en te doen geweldig, er biggelt een traan over me wang
maar we gaan door, ik zeg verder niets want dan ga ik echt heel hard huilen.
We lopen gestaag verder we gaan het Havenspoorpad op en ik
zie hier tegenop het is smal en we zijn met veel, het gaat maar je moet niet te
veel willen inhalen of andere fratsen uit willen halen. Het is wel een heel
lang stuk en ik ga denken en doen en denk wat doe ik hier waarom doe ik dit en
ben er eigenlijk wel klaar mee.
Ondertussen loopt ook de temperatuur op en krijg ik het
warm, straks even mijn onder shirtje uit zien te doen anders komt het niet
goed.
Zo we gaan de Slinge op even een raar heen en weertje anders
kloppen de kilometers niet, gelukkig staat daar Martin, t shirt uit, onder
shirt uit, t shirt aan en weer verder, heerlijk iets meer lucht, heb het zelfs
even fris heerlijk. Het tempo gaat nu ook iets beter en mijn hartslag ach laat
die maar zitten.
Zo nog even dat saaie stuk op de Dorpsweg en Brielselaan en
dan gaan we weer richting de stad, net voor de Laan op Zuid staat Bodil weer te
gillen geweldig en op de Laan op Zuid staat Martin gelukkig het word zwaar nu
maar we bikkelen door.
Mijn hemel ik beloof mezelf dat als ik tot de Erasmusbrug
blijf dribbelen ik de brug op mag wandelen, ik heb gewandeld de brug op maar
ook ervoor al een beetje het word zwaarder en zwaarder, heerlijk de brug af dat
gaat vanzelf en ik kan zelfs weer lachen, links af richting het tunneltje even
gillen naar wat oud collega`s en hup het tunneltje in dat gaat heerlijk,
tunneltje uit wat lastiger.
He een dixie geen rij ervoor snel even plassen want ik moet
best nodig, of toch niet nou ja zeg snel verder. En dan is het over kramp
schiet in mijn kuit ik strompel, hobbel, hinkel verder en soms gaat het een
stukje heel soepel maar pijnvrij is het niet meer.
Oke rekenen hoeveel kilometer nog hoeveel tijd nog is dat
haalbaar als mijn kuit een beetje meewerkt en ik een beetje kan blijven
dribbelen en wandelen moet het haalbaar zijn.
Zo nu en dan kom ik weer bekenden tegen, en tja als je dan
op de foto wil moet je wel rennen nou dan proberen we dat toch zeker.
We zijn nu op weg naar het bos ik vind dat eigenlijk wel een
lekker stukje even een beetje rust even jezelf een schop onder je kont geven,
jezelf toespreken dat als je er uit kom je het gewoon gaat halen.
Yes 35 kilometer Martin staat hier met een fles
drinkbouillon heerlijk want echt al die sportdrank komt me echt me strot uit,
heb eigenlijk ook wel trek in een beetje cola maar goed hier doen we het ook
voor.
Een dikke kus en tot ziens op de Coolsingel.
Dan komen we Marcel de fotograaf nog tegen geen foto`s meer
maar een hele dikke knuf, heerlijk.
Crooswijk wat een heerlijk stukje wat een feest is het hier
toch altijd nog een goede drie kilometer bikkelen en dan ben je er, de trek in
cola blijft en ik speur of ik iemand met cola zie.
Mmmm ik zie een blikje cola……ik pak/vraag een slok oeps geen
cola maar bier hihi maar wel erg lekker, moet ik volgend jaar maar weer
regelen.
Marieniersweg het gaat steeds moeizamer de kuiten willen
niet meer de geest nog wel, nog heel even en dan is het gebeurd.
Kubuswoningen onderdoor nog een kilometer en dan breek ik
dikke tranen, waarom toch paps.
De laatste bocht wandelen op de Coolsingel kan niet dus ik
zet aan mijn kuiten doen niet mee, maar ze moeten ik kijk naar boven kom op
paps nog even doe je mee, we flikken het toch maar mooi.
Op de finish streep zijn mijn kuiten er klaar mee en een
aardige meneer van de verzorging begeleid van de finish mat af want zelf kan ik
even geen pas meer zetten.
Ouwe tik hem aan hij is voor jou.
Meiden bedankt dat jullie er waren.
En verder iedereen die mij gesteund heeft op wat voor manier
dan ook, dank jullie wel dit was even een dingetje maar wel eentje met een
sterretje.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten