Berlijn!!!!!
Heerlijk we zijn er weer gisteravond aangekomen en allebei
gelijk weer het gevoel hebben dat je thuiskom ik weet niet wat het is met deze
stad maar hij heeft iets.
Maar goed vanaf het vliegveld met bus en metro naar het
appartement. Aangekomen doe je beneden de deur open en denk je mmmm, lift in
stap uit in een donkere hal, oeps gelukkig schiet er licht aan deur open maken
en dan.
Even zoeken naar het licht maar jeetje wat een mooi groot
appartement zeg echt heerlijk, grote woonkamer met een redelijke keuken waar
alles in zit, echt ideaal, badkamer niet heel groot maar ook compleet en dan
een slaapkamer waar je een dansje met gemak in kan maken.
Lekker even op de bank hangen, drankje doen, nootje eten en
dan uitgeteld slapen.
En dan kan je uitslapen en dan lukt dat uiteraard niet zeven
uur klaar wakker, wel nog even blijven liggen maar helaas Martin begreep de
hint niet dus hup eruit en een ontbijtje maken, dat is wel het fijne van een
appartement hoor dat je niet eerst moet douchen en aankleden maar lekker op je
gemak ontbijten. Daarna even wat boodschapjes gehaald en nu gaan we zo de rest
van de trein halen en dan naar de beurs, startnummers halen, eten, kijken,
kopen en gewoon gezellig.
Wat is het station hier toch groot en mooi en wat moet je
goed opletten dat je er niet verdwaal.
En dan ja hoor daar komt de trein binnen. Wij staan
natuurlijk precies aan het einde van de trein en zitten onze vriendjes aan het
begin van de trein, leven de mobiele telefoon.
Dan met zijn alle naar het appartement even spullen
neerzetten en dan snel naar de beurs startnummers halen en shoppen.
Startnummer binnen, helaas kon mijn chip ( wat voor de
tijdsregistratie gebruikt word) niet om gezet worden hoewel echt erg is het ook
weer niet want dit is wel een hele mooie dus misschien maar houden?
Dan moeten we allemaal een bandje om zodat ze een extra check
hebben bij de startvakken dat alleen de juiste mensen naar binnen gaan,
hopelijk blijft het zitten.Dan op naar de stand waar je je startnummer op je shirt kan laten drukken is wel heel apart je moet nog wel gewoon je startnummer opdoen maar als herinnering wel erg leuk. De rij is wel heel erg lang maar zeker de moeite waard.
Dan even hier en daar rond kijken en doen, lekker pasta eten
en bratwurst en bier drinken, gewoon een hoop lol hebben met elkaar
Nog weer even de beurs op, sokken voor Martin, en dan slaat
de vermoeidheid toch wel heel erg toe, dus lekker aan de koffie en dan zit je
precies voor een leuk standje toch nog even kijken en ja hoor voor mij een
lange tight en een trui.
Dus behoorlijk bepakt en bezakt willen we de beurs afgaan
maar niet voor we met zijn alle op de foto zijn gegaan uiteraard.
Terug bij het appartement nog even met zijn alle wat drinken
en die lieverds hadden voor Martin een abraham mee genomen want ja 50 wordt je
niet zomaar.
Daarna zijn we allemaal heerlijk in slaap gestort want het
was toch wel een hele vermoeiende dag.
Lekker geslapen, ontbijtje op en dan even naar buiten een
klein rondje loslopen en doen. Martin en ik gaan saampjes want de rest is nog
in de slaapmodus of al geweest en ach even lekker samen is ook wel erg fijn.
Best grappig zo door de stad te rennen stukjes parcours om dan weer ineens op
een antiekmarkt uit te komen.
En dan loop je richting Unter de Linden en dan slaat de
twijfel toe rollen de tranen over je wangen en zakt de moed in je schoenen.
Twee keer 21 kilometer en een keertje 30 kilometer is niet echt dat je zeg wat
een super voorbereiding. Hoe gaat me enkel het houden, hoe ga ik het houden ik
ben bang maar gelukkig is mijn maatje, binkie alles bij me en die weet me te
overtuigen dat ik het makkelijk ga halen.
Lekker douchen, nog een keertje ontbijten en dan lekker even
de stad in en dan loop je natuurlijk even bij de Branderburger torn en dan zijn
er diverse topatleten voor de pers aanwezig en hebben we even een foto kunnen
schieten van W. Kipsang en laat die nou de volgende dag het nieuwe wr lopen/
Verder lekker even wat gegeten en gedronken en lekker op het
terrasjes gezeten heerlijk genieten dus, tot we een man tegenkwamen die vroeg
goh zijn jullie hier voor de marathon en bla bla bla leuk verhaal en toen aan
Martin vroeg die naam op je shirt ken jij die man (shirt van Seb zijn
sportschool) Ja roepen wij dat is de
sportschool van een vriend van ons. Oke geeft de man aan google eens op zijn
naam want het is ook een Duitse rapper die op dit moment niet erg geliefd is in
Berlijn ( rare teksten over de burgermeester enz) En dan is het rustige winkelen
toch wel een beetje over want je heb het idee dat iedereen naar het shirt van
Martin loop te kijken slaat nergens op natuurlijk maar toch.
Bij het appartement aangekomen even lekker beetje hangen op
de bank spullen klaar maken voor morgen, startnummer opspelden, i-pod check,
horloge check, gelletjes check, pillen check, snoepje check, drinkfles check.
Dan lekker zenuwachtig worden en dat gaat nog beter met zijn alle dus hup met
zijn alle koken en eten keigezellig, uiteraard allemaal redelijk op tijd naar
bed om de volgende ochtend fris en fruitig op te staan.
Toeters, bellen en nog meer toeters en bellen mijn hemel het
is nog donker wat een herrie wat gebeurd er…….Whoe het is de dag der dagen
vandaag gaan we weer een marathon lopen, slik zenuwen rennen wc, br koud
donker, snel nog even terug naar bed. Jeetje ik ga het echt weer doen net 4
maanden uit het gips pas weer een drie maanden aan het trainen, is het geen
gekkenwerk wat ik wil, ach we gaan het wel zien. Nu eerst maar eens wat eten
want er moet genoeg krachtvoer in, dan even lekker douchen, tandjes poetsen,
aankleden, alles nog een keer checken en dan is het gelukkig tijd om naar
beneden te gaan en ons bij de rest te voegen. De een wat stiller als de ander
en de een, een witter koppie als de ander staan we met zijn alle klaar om aan
het grote avontuur te beginnen. Zeker voor Seb, Marieke en Annelies heel
spannend hun debuut en dan ook nogeens in het buitenland gaaf hoor.
We lopen richting de startvakken en ik moet alweer plassen
komt zo wel, we gaan elkaar succes wensen en allemaal even ons eigen ding doen,
Martin gaat met mij mee opzoek naar de dixie`s jeetje wat druk ik moet zo nodig
ben zo zenuwachtig moet huilen wil dat Martin bij me blijft tot de start maar
dat is niet eerlijk dus ik stuur hem heel stoer weg.
Ik blijf netjes in de rij staan wachten tot ik het wachten
zat ben en achter een tent mijn ding doe.
Dan ook snel naar het startvak in. Ik kan zo doorlopen en
kom daar Annelies en Marcel weer tegen even lekker een praatje en dan is het
zover we gaan de start over en doen allemaal ons ding.
Dan komen we op het 27 kilometerpunt het punt waar gelletjes
worden uitgedeeld en de grond zo plakt dat je schoenen haast blijven staan. Ik
ga naar de andere kant van de straat en zie daar caravans staan mmmm misschien
daar maar even achter mijn ding doen? Echt waarom lopen mensen mij altijd
achterna zo heb ik nog niet even de rust pft…. Weer tijd verspild en nog steeds
een volle blaas bah, en dan gaat het ook zwaar worden net iets te lang
gewandeld ben uit me ritme maar toch mijn tijd is nog steeds goed, kom op
doorzetten je kan het.
Het 30 kilometerpunt het gaat nog steeds goed maar ik ben
moe ik heb geen zin meer wat doe ik hier ben er klaar mee ……………………..Ik besluit
om na elke kilometer te gaan wandelen en dan weer te lopen het is zwaar maar ik
wil doorgaan.
Ik heb trek in zoet ik hoop op een drankpost met isostar
even lekker zoet, helaas de drankpost heeft alleen water.
Ik neem nog een lekker stukje noga toch iets zoets en hobbel
verder dan is er een gil en loop Ginnie naast me jeetje die gaat echt super, ze
probeert me mee te nemen maar ik zit zo erg stuk ik kan en wil niks, ik stuur
Ginnie dan ook snel door even alleen even geen publiek even helemaal stuk, dan
zie ik een man een fles cola uit zijn tas halen COLA ja dat wil ik (drink echt
nooit cola) ik loop naar de man toe en regel een paar slokken cola, hoe gek kan
je zijn. Dan kom ik op het 36 kilometer punt, he meid kom op het zijn er nog
maar 6 je heb al 6 keer zoveel gelopen dit stukje kan er ook nog wel bij, en al
lopend en joggend gaan de laatste kilometers voorbij.
YEAH het bord 40 kilometer het is nu nog maar even, even
rust even tot mezelf komen jeetje wat een jank marathon is dit zeg maar goed
dat ik geen lenzen in heb want die was ik al tien keer kwijt geweest.
En dan de laatste bocht Unter de Linden janken, wandelen
laatste kruispunt aanzetten, even zwaaien naar Andere en dan is die daar de
Branderburg tor ik begin weer te leven ik gloei van trots en vlieg er onder
door. En dan de laatste 1590 meter het is een feest mijn muziekje mijn feestje
mijn alles mijn finish en dan gelukkig zie ik Martin al staan en ga ik stuk wat
een gave marathon.
Janken, blijschap, geluk, totaal kapot zijn wat ligt het dan
toch allemaal dicht bij elkaar het is ook zo moeilijk om te beschrijven wat er
dan door je heen gaat, je voel je oppermachtig maar ook heel erg nietig, het
blijft een raar iets.
Dan is er tijd voor de andere lopers feliciteren weer huilen
knuffels hoe erg je ook stink het maakt niet meer uit, dan wachten op de
laatste lopers als eerste komt Saskia over de streep en valt moe en gelukkig
bij Rob in zijn armen en dan wachten we heel trouw op Annelies en Marieke, hoe
zou het de meiden vergaan, zijn ze samen of…….
Ja een berichtje zijn op het 37 kilometer punt en zijn
samen, dus nog heel even geduld ondertussen zitten wij lekker in het zonnetje
en daar voelen we ons prima bij zolang we verder dan maar even niet hoeven te
bewegen.
Bericht van Andre, Marcel en Seb de meiden zijn op Unter de
Linden, dus hup in de beentjes, auw auw auw dat dachten we dus als een stel
oude bessen gaan we bij de finishlijn te wachten en ja hoor daar komen ze we
gillen, zwaaien en doen, ze zijn echt geheel af maar zo trots en dan gebeurd er
echt iets bizars………..
De medailles zijn op dit kan niet waar zijn niet weer juist
bij Marieke die al zo vaak deze pech heeft gehad, maar het is echt waar ze
krijgen tijdelijk een andere medaille die van de kids run van de dag ervoor.
Dit is wel heel triest hoor heb je zover gelopen en dan een mini medaille
maar goed de andere word opgestuurd als het goed is, we wachten vol spanning
af.
Dan strompelen we richting het bier en de uitgang en jeetje
is het bier ook nog haast op en jahoor zelfs Annelies neemt een hele slok bier,
bij het verlaten van het terrein zien we bij Andre, Marcel en Seb ook onze Rob
staan.
Weer dikke knuffels over en weer iedereen is keiblij maar ook doodmoe en
wil zitten, douchen en eten dus we strompelen verder naar het appartement en
storten allemaal op onze eigen bankjes neer. Hangen, nagenieten, koelen,
badderen en dan even een hapje eten met zijn alle. Gelukkig zitten er genoeg
eettentjes om het appartement heen niet te netjes maar gewoon even lekker voor
een ongezonde hap. Dan is het daarna toch wel gebeurd nog een klein afzakkertje
maar dan wil iedereen toch wel heel snel slapen.
De volgende ochtend is het voor ons helaas inpakken en
afsluiten maar niet voor we met de hele groep nog even heerlijk gaan ontbijten
in de televisietoren ook Rene en zijn vrouw Thelma uit de groep van Martin en
rob sluiten voor een heerlijk ontbijtje aan en echt het is zo lekker ontbijten
daar jammie.
Dus nogmaals Marcel en Ginie dank je wel.
Dan vertrekken wij met de bus naar het vliegveld en zien we
weer hoe mooi de stad is, ik had dan ook echt het idee dat ik op plekken reed
waar ik nooit geweest was tot ik op de grond keek en de blauwe lijnen van de
marathon zag……..loop je sommige stukken in gedachten ja dus.
Maar weer een ervaring om nooit te vergeten!!!!
En dan zijn we alweer een dikke week aan het werk. We hebben
de eerste training weer lekker mee kunnen lopen, uiteraard vorige week wel wat
gelopen maar even rustig aan.
Deze week gaan we weer lekker vol er tegen aan. Eens kijken
of de snelheid weer een beetje terug wil komen want dat slakken gedoe ben ik nu
wel klaar mee dus hup niet piepen en zeuren maar het gas erop.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten