woensdag 9 oktober 2013

Berlijn


Berlijn!!!!!

 

Heerlijk we zijn er weer gisteravond aangekomen en allebei gelijk weer het gevoel hebben dat je thuiskom ik weet niet wat het is met deze stad maar hij heeft iets.

 
Maar goed vanaf het vliegveld met bus en metro naar het appartement. Aangekomen doe je beneden de deur open en denk je mmmm, lift in stap uit in een donkere hal, oeps gelukkig schiet er licht aan deur open maken en dan.

Even zoeken naar het licht maar jeetje wat een mooi groot appartement zeg echt heerlijk, grote woonkamer met een redelijke keuken waar alles in zit, echt ideaal, badkamer niet heel groot maar ook compleet en dan een slaapkamer waar je een dansje met gemak in kan maken.

Lekker even op de bank hangen, drankje doen, nootje eten en dan uitgeteld slapen.

 

En dan kan je uitslapen en dan lukt dat uiteraard niet zeven uur klaar wakker, wel nog even blijven liggen maar helaas Martin begreep de hint niet dus hup eruit en een ontbijtje maken, dat is wel het fijne van een appartement hoor dat je niet eerst moet douchen en aankleden maar lekker op je gemak ontbijten. Daarna even wat boodschapjes gehaald en nu gaan we zo de rest van de trein halen en dan naar de beurs, startnummers halen, eten, kijken, kopen en gewoon gezellig.

Wat is het station hier toch groot en mooi en wat moet je goed opletten dat je er niet verdwaal.

 

 

En dan ja hoor daar komt de trein binnen. Wij staan natuurlijk precies aan het einde van de trein en zitten onze vriendjes aan het begin van de trein, leven de mobiele telefoon.

Dan met zijn alle naar het appartement even spullen neerzetten en dan snel naar de beurs startnummers halen en shoppen.

Startnummer binnen, helaas kon mijn chip ( wat voor de tijdsregistratie gebruikt word) niet om gezet worden hoewel echt erg is het ook weer niet want dit is wel een hele mooie dus misschien maar houden?
Dan moeten we allemaal een bandje om zodat ze een extra check hebben bij de startvakken dat alleen de juiste mensen naar binnen gaan, hopelijk blijft het zitten.
Dan op naar de stand waar je je startnummer op je shirt kan laten drukken is wel heel apart je moet nog wel gewoon je startnummer opdoen maar als herinnering wel erg leuk. De rij is wel heel erg lang maar zeker de moeite waard.

 

 

 

Dan even hier en daar rond kijken en doen, lekker pasta eten en bratwurst en bier drinken, gewoon een hoop lol hebben met elkaar

 

 

 

 
 
Nog weer even de beurs op, sokken voor Martin, en dan slaat de vermoeidheid toch wel heel erg toe, dus lekker aan de koffie en dan zit je precies voor een leuk standje toch nog even kijken en ja hoor voor mij een lange tight en een trui.

 


 

 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
Dus behoorlijk bepakt en bezakt willen we de beurs afgaan maar niet voor we met zijn alle op de foto zijn gegaan uiteraard.





 

 

Terug bij het appartement nog even met zijn alle wat drinken en die lieverds hadden voor Martin een abraham mee genomen want ja 50 wordt je niet zomaar.

 


 
Daarna zijn we allemaal heerlijk in slaap gestort want het was toch wel een hele vermoeiende dag.

 
Zaterdag 28 september 2013

Lekker geslapen, ontbijtje op en dan even naar buiten een klein rondje loslopen en doen. Martin en ik gaan saampjes want de rest is nog in de slaapmodus of al geweest en ach even lekker samen is ook wel erg fijn. Best grappig zo door de stad te rennen stukjes parcours om dan weer ineens op een antiekmarkt uit te komen.



 


 
 

 

En dan loop je richting Unter de Linden en dan slaat de twijfel toe rollen de tranen over je wangen en zakt de moed in je schoenen. Twee keer 21 kilometer en een keertje 30 kilometer is niet echt dat je zeg wat een super voorbereiding. Hoe gaat me enkel het houden, hoe ga ik het houden ik ben bang maar gelukkig is mijn maatje, binkie alles bij me en die weet me te overtuigen dat ik het makkelijk ga halen.



Lekker douchen, nog een keertje ontbijten en dan lekker even de stad in en dan loop je natuurlijk even bij de Branderburger torn en dan zijn er diverse topatleten voor de pers aanwezig en hebben we even een foto kunnen schieten van W. Kipsang en laat die nou de volgende dag het nieuwe wr lopen/

 


 


 

 

Verder lekker even wat gegeten en gedronken en lekker op het terrasjes gezeten heerlijk genieten dus, tot we een man tegenkwamen die vroeg goh zijn jullie hier voor de marathon en bla bla bla leuk verhaal en toen aan Martin vroeg die naam op je shirt ken jij die man (shirt van Seb zijn sportschool)  Ja roepen wij dat is de sportschool van een vriend van ons. Oke geeft de man aan google eens op zijn naam want het is ook een Duitse rapper die op dit moment niet erg geliefd is in Berlijn ( rare teksten over de burgermeester enz) En dan is het rustige winkelen toch wel een beetje over want je heb het idee dat iedereen naar het shirt van Martin loop te kijken slaat nergens op natuurlijk maar toch.

Bij het appartement aangekomen even lekker beetje hangen op de bank spullen klaar maken voor morgen, startnummer opspelden, i-pod check, horloge check, gelletjes check, pillen check, snoepje check, drinkfles check. Dan lekker zenuwachtig worden en dat gaat nog beter met zijn alle dus hup met zijn alle koken en eten keigezellig, uiteraard allemaal redelijk op tijd naar bed om de volgende ochtend fris en fruitig op te staan.

 


 

Toeters, bellen en nog meer toeters en bellen mijn hemel het is nog donker wat een herrie wat gebeurd er…….Whoe het is de dag der dagen vandaag gaan we weer een marathon lopen, slik zenuwen rennen wc, br koud donker, snel nog even terug naar bed. Jeetje ik ga het echt weer doen net 4 maanden uit het gips pas weer een drie maanden aan het trainen, is het geen gekkenwerk wat ik wil, ach we gaan het wel zien. Nu eerst maar eens wat eten want er moet genoeg krachtvoer in, dan even lekker douchen, tandjes poetsen, aankleden, alles nog een keer checken en dan is het gelukkig tijd om naar beneden te gaan en ons bij de rest te voegen. De een wat stiller als de ander en de een, een witter koppie als de ander staan we met zijn alle klaar om aan het grote avontuur te beginnen. Zeker voor Seb, Marieke en Annelies heel spannend hun debuut en dan ook nogeens in het buitenland gaaf hoor.



 

We lopen richting de startvakken en ik moet alweer plassen komt zo wel, we gaan elkaar succes wensen en allemaal even ons eigen ding doen, Martin gaat met mij mee opzoek naar de dixie`s jeetje wat druk ik moet zo nodig ben zo zenuwachtig moet huilen wil dat Martin bij me blijft tot de start maar dat is niet eerlijk dus ik stuur hem heel stoer weg.

 
Ik blijf netjes in de rij staan wachten tot ik het wachten zat ben en achter een tent mijn ding doe.
 
 
 
 
 
Dan ook snel naar het startvak in. Ik kan zo doorlopen en kom daar Annelies en Marcel weer tegen even lekker een praatje en dan is het zover we gaan de start over en doen allemaal ons ding.

 

 
Het plan is om rond de 7.00 minuut de kilometer te lopen maar dat gaat de eerste kilometer al sneller ach we zien wel, het zal toch zwaar worden aan het einde en elke kilometer die we gehad hebben hebben we dan maar gehad. Oke na twee kilometer wil ik eigenlijk nog niet wandelen maar ik dwing mezelf om dit wel te doen moet mezelf niet kapot lopen dus even rust en dan hup weer twee kilometertjes. Ik voel me goed ik voel me geweldig ik geniet van het weer, de omgeving, de mensen gewoon van het feit ik loop. Bij 15 kilometer moet ik even plassen jammer weinig dixies dus dik 4 minuten wachten en dan doe je de deur open en gelijk stap je weer naar achteren jeetje dat is echt heel erg vies ik hoef al niet meer. We hobbelen lekker verder en ik geniet ja ik geniet echt en bij de helft denk ik het gaat top ik denk zelfs aan een Duits PR zou ik mijn tijd van twee jaar geleden kunnen verbeteren, ik lig heel mooi op schema.

Dan komen we op het 27 kilometerpunt het punt waar gelletjes worden uitgedeeld en de grond zo plakt dat je schoenen haast blijven staan. Ik ga naar de andere kant van de straat en zie daar caravans staan mmmm misschien daar maar even achter mijn ding doen? Echt waarom lopen mensen mij altijd achterna zo heb ik nog niet even de rust pft…. Weer tijd verspild en nog steeds een volle blaas bah, en dan gaat het ook zwaar worden net iets te lang gewandeld ben uit me ritme maar toch mijn tijd is nog steeds goed, kom op doorzetten je kan het.

 

Het 30 kilometerpunt het gaat nog steeds goed maar ik ben moe ik heb geen zin meer wat doe ik hier ben er klaar mee ……………………..Ik besluit om na elke kilometer te gaan wandelen en dan weer te lopen het is zwaar maar ik wil doorgaan.

Ik heb trek in zoet ik hoop op een drankpost met isostar even lekker zoet, helaas de drankpost heeft alleen water.

Ik neem nog een lekker stukje noga toch iets zoets en hobbel verder dan is er een gil en loop Ginnie naast me jeetje die gaat echt super, ze probeert me mee te nemen maar ik zit zo erg stuk ik kan en wil niks, ik stuur Ginnie dan ook snel door even alleen even geen publiek even helemaal stuk, dan zie ik een man een fles cola uit zijn tas halen COLA ja dat wil ik (drink echt nooit cola) ik loop naar de man toe en regel een paar slokken cola, hoe gek kan je zijn. Dan kom ik op het 36 kilometer punt, he meid kom op het zijn er nog maar 6 je heb al 6 keer zoveel gelopen dit stukje kan er ook nog wel bij, en al lopend en joggend gaan de laatste kilometers voorbij.

 

YEAH het bord 40 kilometer het is nu nog maar even, even rust even tot mezelf komen jeetje wat een jank marathon is dit zeg maar goed dat ik geen lenzen in heb want die was ik al tien keer kwijt geweest.

En dan de laatste bocht Unter de Linden janken, wandelen laatste kruispunt aanzetten, even zwaaien naar Andere en dan is die daar de Branderburg tor ik begin weer te leven ik gloei van trots en vlieg er onder door. En dan de laatste 1590 meter het is een feest mijn muziekje mijn feestje mijn alles mijn finish en dan gelukkig zie ik Martin al staan en ga ik stuk wat een gave marathon.


 

 



 



 



 



 


 
 



 



 




Janken, blijschap, geluk, totaal kapot zijn wat ligt het dan toch allemaal dicht bij elkaar het is ook zo moeilijk om te beschrijven wat er dan door je heen gaat, je voel je oppermachtig maar ook heel erg nietig, het blijft een raar iets.

Dan is er tijd voor de andere lopers feliciteren weer huilen knuffels hoe erg je ook stink het maakt niet meer uit, dan wachten op de laatste lopers als eerste komt Saskia over de streep en valt moe en gelukkig bij Rob in zijn armen en dan wachten we heel trouw op Annelies en Marieke, hoe zou het de meiden vergaan, zijn ze samen of…….

Ja een berichtje zijn op het 37 kilometer punt en zijn samen, dus nog heel even geduld ondertussen zitten wij lekker in het zonnetje en daar voelen we ons prima bij zolang we verder dan maar even niet hoeven te bewegen.

Bericht van Andre, Marcel en Seb de meiden zijn op Unter de Linden, dus hup in de beentjes, auw auw auw dat dachten we dus als een stel oude bessen gaan we bij de finishlijn te wachten en ja hoor daar komen ze we gillen, zwaaien en doen, ze zijn echt geheel af maar zo trots en dan gebeurd er echt iets bizars………..

De medailles zijn op dit kan niet waar zijn niet weer juist bij Marieke die al zo vaak deze pech heeft gehad, maar het is echt waar ze krijgen tijdelijk een andere medaille die van de kids run van de dag ervoor.

Dit is wel heel triest hoor  heb je zover gelopen en dan een mini medaille maar goed de andere word opgestuurd als het goed is, we wachten vol spanning af.

 

Dan strompelen we richting het bier en de uitgang en jeetje is het bier ook nog haast op en jahoor zelfs Annelies neemt een hele slok bier, bij het verlaten van het terrein zien we bij Andre, Marcel en Seb ook onze Rob staan.
 
Weer dikke knuffels over en weer iedereen is keiblij maar ook doodmoe en wil zitten, douchen en eten dus we strompelen verder naar het appartement en storten allemaal op onze eigen bankjes neer. Hangen, nagenieten, koelen, badderen en dan even een hapje eten met zijn alle. Gelukkig zitten er genoeg eettentjes om het appartement heen niet te netjes maar gewoon even lekker voor een ongezonde hap. Dan is het daarna toch wel gebeurd nog een klein afzakkertje maar dan wil iedereen toch wel heel snel slapen.


 




 

 

 

 


De volgende ochtend is het voor ons helaas inpakken en afsluiten maar niet voor we met de hele groep nog even heerlijk gaan ontbijten in de televisietoren ook Rene en zijn vrouw Thelma uit de groep van Martin en rob sluiten voor een heerlijk ontbijtje aan en echt het is zo lekker ontbijten daar jammie.
 
 

 



 

Dus nogmaals Marcel en Ginie dank je wel.

 

 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
Dan vertrekken wij met de bus naar het vliegveld en zien we weer hoe mooi de stad is, ik had dan ook echt het idee dat ik op plekken reed waar ik nooit geweest was tot ik op de grond keek en de blauwe lijnen van de marathon zag……..loop je sommige stukken in gedachten ja dus.

 

Maar weer een ervaring om nooit te vergeten!!!!

 

 


 

 

En dan zijn we alweer een dikke week aan het werk. We hebben de eerste training weer lekker mee kunnen lopen, uiteraard vorige week wel wat gelopen maar even rustig aan.

Deze week gaan we weer lekker vol er tegen aan. Eens kijken of de snelheid weer een beetje terug wil komen want dat slakken gedoe ben ik nu wel klaar mee dus hup niet piepen en zeuren maar het gas erop.

 

Geen opmerkingen:

Een reactie posten