Van Marathon Rotterdam tot Estafette run op Texel

Echt is het pas 10 dagen geleden de Marathon het lijkt al weken geleden wat een feest was het.

Dit jaar loopt het allemaal een beetje anders als anders Marcel en Ginie lopen niet mee en dat voelt al raar maar gelukkig komen ze wel deze kant op om mee te fietsen, echt waar vind je zulke vrienden (jullie zijn schatjes). Omdat dit redelijk laat een plannetje werd waren de hotels al goed vol en ach we zijn nu zo gewend aan elkaar dat ook de nacht voor de Marathon ze gewoon bij ons kunnen slapen (normaal geen slapers voor een marathon).

Oke dat houd in dat ik even moet kijken waar ik om ga kleden, gelukkig mag ik bij het selecte gezelschap dat bij Toon gebruik mag maken van alles wat een loper maar kan wensen, ruimte, droog, koffie, thee, tafel om alles goed te schikken en na afloop een douche, het was weer geweldig.

We gaan hiervandaan op tijd naar de Coolsingel ik mag met alle lopers meelopen en hoef dit jaar niet achterin te staan, op de een of andere manier heb ik een vroege start lees startwave 1 voor de toppers. 

Martin en de andere hebben startwave 2 dus daar sluit ik lekker bij aan (je mag wel een startwave naar achteren maar niet naar voren). 

Ik vind het ergens wel jammer dat ik niet met de meiden in het start vak sta en ze ook niet meer heb gezien maar met oog op het warme weer is iedere 10 min eerder starten welkom, en de Marathon moet je toch zelf lopen.

Lee Towers zingt het kanonschot galmt en de eerste lopers zijn weg, wij mogen een stukje naar voren, horloges goed zetten een dikke kus aan mijn super lieve haas Martin (mijn lieve man blijft weer bij me) en dan mogen wij ook los.

We lopen keurig zoveel mogelijk rechts zodat we niemand hinderen en proberen niet te snel te starten, helaas mislukt dit ging te rap, het kost moeite om in het goede ritme te komen en ik loop eigenlijk best lekker mee. Bij de 5 kilometer staat Chris van de club en die kijkt heel verbaasd dat ik al doorkom, Chris je gezicht was goud waard.

Het is druk op het parcours te druk en hier en daar is het lastig lopen maar goed het word vanzelf wel minder druk hopelijk, tien kilometer oeps dat gaat wel erg rap, het gas moet er nu echt een beetje af en dat lukt nog wel iets vlotter als bedacht maar goed de dood of de gladiolen. Ondertussen hebben we van Rietje en Bodil lekker een nieuw flesje drinken gekregen, top lieverds.

We gaan nu het Havenspoorpad op druk smal en je moet gewoon met de stroom mee, lopen en lopen maar het gaat lekker veel mensen langs de kant ook van de vereniging en andere bekenden helemaal top, sorry als ik jullie niet allemaal heb gezien.

Op de Slinge even een aanvaring met een loopster, heb er een rot gevoel bij en dat blijf ook bij me echt snijden doe je niet het was of struikelen of krabbelen geen van beide top, proberen uit me hoofd te zetten ik moet door terwijl ik het liefst nu zou stoppen ik baal hier zo ontzettend van dit kost zoveel tijd en vooral energie die ik veel te hard nodig heb. Martin is gelukkig dicht bij me en die gaat nu als een bescherm engel even achter me lopen dan heb ik daar even niks meer te verwachten.

Ik merk dat ik moe word mijn hartslag is hoog mijn ademhaling is te onrustig en ik weet nu dat we te snel zijn gestart, lieve schat had nog maar even niets gezegd ik wilde het niet weten hoeveel te snel we gingen dat kan dat leuke koppie van mij niet aan (had niet voor niets een sticker op mijn horloge geplakt). Maar goed we gaan hier mee dealen en de voorsprong die ik heb ga ik zo goed mogelijk vasthouden want nu gaat het beginnen we gaan weer richting de stad, de Erasmusbrug ik wandel hem op en neem gelijk mijn gelletje echt wat is het toch vies maar ik weet niet eten niet drinken is de stomste fout die je kan maken dus hup gelletje erin en weer lekker dribbelen.

We gaan richting het tunneltje ik zie Annelies, Saskia en Andre maar ik blijf lopen Martin zegt even gedag en sluit ook weer aan, we gaan het tunneltje in en uit en ik wandel en ik voel me kuiten blijven redelijk goed voelen nu door blijven gaan ik kan dit en ik ga en ik loop en ik word weer wat blijer.

Het gaat nu wel zwaar worden en ik moet af en toe een paar passen wandelen maar het gaat beter dan alle andere keren, ik ben blij met alle sponsposten maar snap niet waarom lopers die midden op de weg laten vallen, zodat de latere lopers haast struikelen over de sponsen. 

Marcel en Ginie zitten nu steeds vaker dichtbij ons op het parcours en als we het bos uitkomen is het echt even een rustpauze even wat drinkbouillon zout heb ik nu echt hard nodig en ik knap er ook best een beetje van op, nog een kleine tien kilometer en dan heb ik het weer geflikt.

Het is heerlijk om af te tellen en zeker de laatste vijf kilometer kan ik ondanks de gevoelige kuiten nog een beetje lachen en genieten, het is een feestje vandaag zeker dankzij alle lieve mensen langs de kant.

Dan eindelijk het bord voor de laatste kilometer en de tijd, tja zelfs wandelend zou ik nog een pr hebben maar ik wil hem zo goed mogelijk neerzetten niet zozeer voor mezelf maar wel voor Martin die met zoveel pijn aan voet door blaren en zijn knie mijn allerliefste steun en toeverlaat is geweest, dank je wel schat, ik hou van je en ben trots op ons.

4.46.52 een heel mooi dik vet PR

Op naar Texel

Wat nu alweer weg voor een loopje!!!!!!!

Yep we gaan weer heerlijk een paar dagen er tussen uit om deel te nemen aan een leuke aparte loop de Zestig van Texel.

Nee ik ga geen week na de marathon de Zestig van Texel lopen hoewel ik zou er gek genoeg voor zijn maar de afstand en de tijdsdruk en het parcours is niet iets wat je zomaar even doet. Hier lopen de echte lopers de bikkels met hoofdletters.

Maar wat gaan we er dan doen we gaan Marcel aanmoedigen en nog enkele bekenden lopers en we gaan mee als opvulling op het parcours en lopen de Zestig van Texel met zijn vieren dus als estafette.

Met alle leuke loopjes en vakanties was het even kijken hoe of wat met de snipperdagen maar een lang weekend kon er gelukkig vanaf. Op vrijdag de katten in het hotel gebracht en toen zelf gelijk door naar Texel. Brigitte en Reint waar we de estafette mee lopen waren al onderweg met de trein en op het moment dat hun bij het huisje aankwamen sloten wij aan in de file voor de boot. Na een zeer lange tijd wachten waren dan ook wij op het eiland en konden we lekker zo het huisje/ chalet/ caravan in, hier zouden wij met zijn vieren in verblijven en Marcel en Ginie hadden een hotel omdat het langere tijd onzeker was of Marcel wel zou kunnen lopen.

Zo eerst even het dorpje in even beetje rondkijken en doen ziet er gezellig uit wel erg toeristisch maar dat hoort er wel bij toch. Lekker even wat eten in het huisje en dan nog een klein stukje fietsen richting het strand.

Volgende ochtend is het even een bakje koffie en dan loopkleding aan en een klein rondje, wat een wind wat zwaar lopen hier dat gaat nog een dingetje worden maar goed we gaan het zien.

In de middag gaan we lekker met elkaar beetje winkelen, terrasje pakken en gewoon lekker ontspannen genieten met uiteraard een lekker etentje er achteraan. En dan ben ik best een beetje af alles gaat op de fiets en er staat gewoon wind veel wind best wel en verlichte fietspaden hebben ze hier ook niet echt maar goed we hebben het gedaan.

Zondag heerlijk uitslapen beetje luieren ontbijten op het gemak, nog een paar boodschapjes en dan de startnummers halen (ja ook weer op de fiets). Hier komen we verschillende bekenden tegen en doen we daarna weer lekker een beetje luieren de plannen voor nog een rondje doen we met gesloten ogen morgen best een druk dagje. `s Avonds eten we met zijn alle in het huisje en gaan we op tijd naar bed morgen moeten we knallen.

Maandag br het is vroeg en koud maar er komt een zonnetje aan en het is droog, aankleden eten spullen op de fiets en gaan richting de finish om daar een fiets te stallen dan gaat de eerste loper met de bus naar de start en wij er op de fiets achteraan.

Bij de start is het gezellig druk en ook hier weer redelijk wat bekenden, terwijl wij daar staan komen op een paar honderd meter de 120 kilometer lopers langs die op de helft zijn 120 km is normaal al een eind maar met deze wind en het zware strand respect hoor. Dan gaan de zestig kilometer lopers weg en mag bij ons Reint zich gaan omkleden om te gaan starten, zodra Reint vertrokken is fietsen wij als een malle naar het eerste wisselpunt.

Lekker iedereen aanmoedigen en vol spanning wachten. Top daar is Reint al nu mag Martin een stuk over het strand en fietsen wij weer vlot naar het wisselpunt.

Ik kom aan en ga toch gelijk maar beetje omkleden en zorgen dat ik klaar sta je weet nooit hoe snel het gaat, zo staartje in nog wat drinken en dan kan ik, oeps daar is Martin al hup flesje mee en gaan.

De eerste meters gaan best stug even in me ritme komen, ik haal voorzichtig iemand in en zie dat deze zestig kilometer moet oke respect dan wil ik eigenlijk even een paar passen wandelen maar zie daar een loper van de 120 km nee dan kan je niet gaan wandelen dat is te gek voor woorden ik 15 km en hij 120 ik ga dus door en kom dan toch in een lekker ritme en de km vliegen voorbij.

Ze hadden beloofd dat ik na een km of 4 wind mee zou krijgen nou helaas bij 7 km werd het zijwind en bij 10 km kwam de wind pas echt van achteren en kon ik versnellen joepie dat is nog nooit gelukt, ondertussen had ik Marcel in het oog maar echt dichterbij kon ik niet komen, de laatste km kreeg ik ook Gina in het zicht en zat er redelijk dichtbij ik kon niet meer versnellen en wilde het ook niet meer.

De laatste wissel hier mocht Brigitte het stokje overnemen en het laatste stuk doen, het fietsen viel even tegen maar je moet toch terug dus. Onderweg een beetje lopen grappen en grollen met een paar mannen die er de lol goed in hadden, en Koen de Vries nog kunnen helpen met een gelletje tegen de kramp. En dan dan is het ineens op de finish en klaar een bakje soep en klaar ben je.

Gelukkig kwamen Marcel en Gina ook snel over de finish en konden we heerlijk naar het huisje douchen en uit eten, waar we lopend heen gingen want de fiets die was ik even goed zat.

En wat word het volgende......Ik ga er eens goed over nadenken.