Bijna, maar ben zo bang.
Tja de 20 dagen met het pootje omhoog zitten er bijna op,
nog twee dagen door zien te komen. Echt ben het zo zat, ik probeer zo min
mogelijk te mopperen maar ben er nu wel klaar mee. Ik ben ook heel erg bang,
bang dat ik maandag nog geen loopgips krijg dat het niet goed geneest. Want als
er maandag geen loopgips onder gaat dan is Berlijn ook over en sluiten. En dan
ga ik dat weekend wel in een hutje op de hei zitten. Ik ga niet naar Berlijn om
iedereen te zien lopen dat ga ik niet trekken. Ik wil zelf weer lopen ik zou zo
graag weer een keer een trap op willen lopen, gewoon even snel iets pakken niet
afhankelijk zijn van. Tja ik zit er best wel doorheen echt drie weken binnen
zitten is jezelf tegenkomen. Je denk mooi dan kan ik dit doen en dat doen maar
je kan helemaal niks alleen maar hopen dat het goed komt.
En natuurlijk komt het goed en natuurlijk kijk ik stiekem
naar wedstrijdjes en loopjes maar is het zo moeilijk je kunt niks plannen
hoelang moet je nog, en hoe snel ben je weer een beetje terug op niveau? Klinkt
wel goed terug op niveau.
Gelukkig heb ik niet echt veel pijn, kan ook haast niet met
al die paracetamol. Het is alleen je wil wel eens gewoon lekker gaan zitten en
niet altijd met je been omhoog.
Ik hoop zo dat ik maandagavond een heel blij ben en weer
voorzichtig plannen kan gaan maken, maar goed dat lezen jullie maandag wel weer……
Geen opmerkingen:
Een reactie posten