De eerste 10 dagen gips zitten erop.....

Zo de eerste tien dagen in het gips zitten erop, nog tien dagen te gaan en dan hopelijk loopgips.

Ja inderdaad 20 dagen met me pootje omhoog niks doen, niks kunnen doen echt om een beetje gek van te worden maar goed.

De marathon wat heb ik moeten janken toen iedereen `s morgens vertrok daar zit je dan alleen op de bank met je tissues en je fles roosvicee. Je startnummer en je shirtje liggen op de kast en zullen niet gebruikt worden. Een kwartier voor de start nog even met Martin aan de telefoon hij heeft het niet echt breed. Wij zijn dit niet gewend we lopen dan wel niet samen maar zijn wel altijd samen. Ik ben dan ook blij als Martin ophang want ik wil niet huilen aan de telefoon ik wil dat hij gewoon lekker zijn marathon loopt. Dan zie je op de tv Lee Towers en dan rollen de tranen dik over de wangen waarom nou ik wil lopen ik was er klaar voor. Start de toppers zijn weg helaas laat de NOS niet veel gewone lopers zien maar toch is het leuk om te kijken. Dan hangt Joan aan de telefoon het is koud buiten en ze staat bij het 7 km punt ik krijg dan ook de eerste berichtjes binnen Martin heeft 5 km in 26 min strak op schema geweldig. Ik zou het zo top vinden als het hem lukt om nu onder de 3.45 te lopen spannend. Net voor Joan hier is, is Martin door bij tien km het gaat nog steeds goed wel fijn hoor dat de sms service het dit jaar zo goed doet.

Zo heerlijk Joan is er even een beetje afleiding en iemand die even een lekker bakje koffie zet, met een flink stuk appeltaart erbij, nog over van gisteravond en gebakken door Marieke altijd goed!!!

De tijden op de 15 km en de halve zijn ook goed heerlijk zou het dan gaan lukken. En dan gaat me telefoon Martin aan de lijn ik schrik wat is er !!!!! Het gaat niet meer kopie zit te vol, benen doen het niet meer einde oefening. Ik probeer hem nog aan het lopen te krijgen maar het wil niet meer wat een dag het is echt onze marathon niet baal, baal, baal. Martin gaat terug en blijft nog even met Deborah in de stad hangen, ik baal ik wil er zijn, wil een arm om hem heen slaan en dan zit je weer op die bank grgrgr.

Moeders bellen dat ze de stad niet in hoeft, het is een raar leeg gevoel waar je in val. Maar goed er lopen nog een hoop vriendjes en vriendinnetjes, er komen af en toe twitter berichtjes door maar iedereen heeft het zwaar, het is buiten ondertussen heel erg warm geworden. De tijden die gelopen worden zijn geen wereld tijden.  Alleen die Andre hè die loopt gewoon door en maakt het voor ons allemaal goed. Marcel is niet helemaal fit begonnen maar loopt hem voor mij en doet er ook bijna net zo lang over als ik de eerste keer, dat had nou weer niet gehoeven. Diepe buiging (broertje) had het je niet nagedaan op deze manier. Karin had haar debuut en stond ook niet helemaal fris aan de start en moest helaas ook stoppen op 31 km. Zo werd het een marathon met een speciaal randje.

En ja dan val je een beetje in een gat, thuis op de bank je kan niks je mag niks er is niks meer om je druk over te maken. Heb alleen heel veel pijn als ik mijn been naar beneden doe dus gaan we vanmiddag maar even terug naar het ziekenhuis. Nou alles is goed maar door de bloeduitstortingen enz zit er een soort ontsteking en daarvoor moet ik pijnstillers gaan slikken acht per dag!!!!

Ik slik eigenlijk nooit een pijnstiller en dat is dan ook direct merkbaar ben net een duf konijn, het voordeel is ik slaap er wel lekker van. Maar goed we hebben er nu 10 dagen opzitten de muren gaan een beetje op me af komen ik wil zoveel ik mag niks, ik wil niet klagen dit gaat over maar…….

Ik kijk zo uit naar 29 april dan krijg ik hopelijk loopgips en kan en mag ik meer.

De uren aftellend wacht ik braaf op de bank.