6.30 de wekker gaat, zo vroeg tja zo vroeg, Joan slaapt ook hier en ik hou wel van even rustig opstarten dus vandaar. Om 7 uur komt de rest uit bed en ieder doet gewoon lekker zijn eigen ding.
Een klein probleem drie lopers drie keer zenuwen en maar 1 wc……geloof me dat wil je niet weten.
Half negen de rest komt er ook aan en we gaan snel naar de Capellse brug waar Franny en Dick ons opwachten, hups de metro in die al behoorlijk druk is met lopers.
Het is echt we gaan het doen…..
Een nog lege Coolsingel, straks is hij van ons
In de stad aangekomen gaan wij lekker voor een bakje koffie en Dick gaat naar zijn plekje voor de Bussnis Run, kus kroel doe voorzichtig en go.
Franny en Joan
Franny en Joan
Franny en Joan
Koffie op en dan gaat de kriebel komen, tassen wegbrengen, ballonnen opzoeken wachten laatste drinken op drinken nog een keer plassen, iedereen succes wensen en allemaal je eigen vak in.
Heb er zo zin in maar vind het eng, je kan niks los maken aan je spieren je moet koud starten best lastig, maar ach dat moet iedereen zullen we maar denken.
De helikopters komen eraan het kippevel stijgt de traantjes zitten erg hoog, Lee Towers begint te zingen brok, slik, snotter.
KNAL tja en dan gaan we……
Eerste kilometer mm me benen lijken wel achteruit te lopen ipv vooruit best lastig, maar goed gaat wel over hoop ik.
Op de Erasmusbrug de eerste bekenden al echt helemaal top, zitten lekker bij de gele ballonnen en het gaat redelijk. Het is wel een beetje dringen en doen maar goed iedereen wil graag lopen.
Op de brug kom ik ook Agnes tegen met deze doe ik haast al een jaar op hyves onze verhalen uitwisselen. Best wel raar om op deze manier kennis te maken hoor maar ook heel erg leuk.
Bij de eerste drankpost loopt het niet lekker en raken we de ballonnen een beetje kwijt, we lopen ze weer een beetje in maar dat betekent versnellen en dat was misschien niet, geheel slim.
Bij 8 kilometer voel ik me kuit een beetje raar gaan doen, niet aan denken komt goed, bij 10 kilometer staat me vader en Riet helemaal trots te zijn en schiet ik vol. Gelukkig een beker water en weer door de ballonnen laten we voor wat ze zijn.
En dan hoor ik heel hard roepen MOOTJE kom op je kunt het, en dan tja dan is ze er toch Mootje mijn ex-collega van de IKEA, zo lief dat ze waar maak wat ze heeft beloofd, een stuk meefietsen. Peter de man van Mo maakt gelijk nog even wat mooie foto`s en we zien ze echt iedere keer weer opduiken.
Op zuid zie ik een dixie en denk kan beter nu nog even plassen want Joan had al gezegd bij 30 kilometer kom je er niet meer van af, dus een snelle stop wat drinken en naar de Slinge.
Bij de Slinge stonden Liesje en Saskia, had echt niet verwacht die te zien onderweg, super tof.
En toen begon me kuit echt tegen te spreken en ik heel erg te balen. Gelukkig Reimon de schat heeft me opgepept en al die mensen langs de kant tuurlijk.
Hup weer verder tot de halve ging het redelijk maar toen heb ik echt moeten wandelen en dribbelen wat kunnen kuiten zeer doen zeg damn.
De Erasmusbrug weer op en af tjee wat een hoogte, het tunneltje in en eruit, pft volgend jaar bergschoenen mee. Ondanks de pijn wel leuke foto`s van Peter op de brug.
En dan richting het bos, een stil stuk maar ook wel even lekker stevig doorwandelen dan kom je er ook toch en even genieten van wat je aan het doen ben even proberen de pijn te vergeten.
Ondertussen al een paar keer met een hele verkrampte kuit gestaan maar het gaat gelukkig steeds weer even over.
In het bos komen we Franny tegen, geheel stuk en helemaal op, ook erg last van de kuiten heeft op de grond gelegen en al.
We slepen Franny mee naar de post van Energie waar we der achterlaten in vertrouwde handen. Hier gingen wij er vanuit dat Franny moest uitstappen, maar wat een bikkel na 10 minuutjes komt ze ons gewoon weer voorbij. Franny nogmaals diep respect voor jou.
Hier zie je Franny alweer bezig aan de inhaalrace....
En dan staan daar heel ongeduldig Gwen, Ruud en Bianca met me soepje te wachten, helemaal ongerust omdat het zolang duurde, sorry de snelheid is er een beetje uit maar wat lekker die soep.
Zo en dan ben je het bos uit en dan kom je in Crooswijk, wat een feest je kan haast weer rennen, echt wat een sfeer wat een genot helemaal super.
En dan het bord 40 kilometer, weten als we nu nog heel klein beetje aanzetten moeten we het nog net halen.
En dan de magische laatste 1000 meter, je hoort Lee Towers weer je schiet weer vol, tja je word er behoorlijk emotioneel van hoor, je draait de Coolsingel op en die staat vol voor jou……
Echt wat was het zwaar maar wat was het gaaf, 50 meter voor de finish me moedertje en recht op de finish mijn alles mijn mannetje en dan ben je zo blij……
En echt waar ook Werner stond er met de beloofde fles champagne die ik niet open durfde te maken, denk dat ik van de lucht al dronken was geworden.
Tja waar een grapje al niet toe kan leiden, hij is de veroorzaker geweest dat ik ooit ben gaan lopen…
Martin Punt 4.22.36
Aexander Achterberg 4.23.18
Joan Plaissier 4.29.47
Franny Bravenboer 5.23.04
Reimon Vink 5.26.39
Monique Punt 5.26 40
Geflikt met zijn alle, helaas was Franny al weg
mijn startnummer...
mijn schoenen, en die gaan nooit weg!!!
Een ervaring om nooit te vergeten.
leuk verhaal Monique!!
BeantwoordenVerwijderenhad ik nog niet gelzen.. wist ook niet dat jij een persoonlijk blog bij hield;)
Greetz, Remco