woensdag 20 april 2016

Zo dat is echt even geleden weer.


Tien dagen geleden DE MARATHON VAN ROTTERDAM gelopen ja duh dat heb je al meer gedaan ja maar nog nooit samen met de liefde van mijn leven.

Is dat dan zo bijzonder? Ja best wel wij kunnen echt alles samen maar hardlopen gaf nog weleens wat hoe zeg je dat netjes? Boze blikken, gegrom en dus gewoon niet ons dingetje, daarin tegen met een trail geen enkel probleem dan lopen we heerlijk samen te genieten maar goed we gingen het nu ook tijdens De Marathon uitproberen zodat ik niet te snel zou starten en een mooi PR zou kunnen gaan lopen.

Met dus iets meer zenuwen als normaal het start vak in, althans ergens op de weg staan waar zo ongeveer de ingang van het startvak zou moeten kunnen zijn. Wachten eindelijk we horen Lee zijn ding doen en dan ben ik al heel blij met Martin lekker even bij hem wegkruipen even alle emoties weg huilen en dan gaat het startschot. We komen nog steeds niet in beweging raar, en nog een kudde lopers weg en nog wachten en ja hoor dan eindelijk een half uur later als de eerste loper mogen wij in beweging komen, het zal maar stortregenen dan ben je er ondertussen al mooi klaar mee. Zo schuifelend naar de startstreep komen we hier en daar nog wat bekenden tegen en samen met Marcel en Ginie gaan we van start. Ginie ziet er als een berg tegenop niet goed kunnen trainen door een blessure en dan gaat ook de zon nog eens flink schijnen het zit echt niet mee voor der.
Op de Erasmusbrug halen we Ginie in en gelukkig weet de fotograaf ons nog wel even samen vast te leggen op de gevoelige plaat en dan ga ik verder met mijn missie.



Zo lekker de brug af en het gaat lekker een praatje met een groep lopers uit ik weet het eigenlijk niet meer, en dan krijg ik de opdracht om te lopen en mijn mond te houden energie sparen, mmm ik weet hij heeft gelijk maar het is gezellig zo. Eerste drankpost voorbij nog even en dan moet het eerste gelletje erin, we komen steeds bekenden tegen zowel langs de kant als op het parcours.
Het gaat lekker ik kan redelijk ontspannen lopen, het zonnetje is goed aanwezig en soms een beetje lastig in de ogen maar dan kruip ik achter mijn haas. Het tien kilometer punt hier staat Riet en Bodil met water en ik weet niet wat te doen ik wil ze wel zien maar ben bang dat ik dan ook mijn paps nog meer ga missen dus ik zwaai van een afstandje en laat Martin de flesjes ophalen. Dat gaat goed, nu het Havenspoorpad op, hier doe ik op de helft ongeveer even zwaaien naar paps in gedachten en vertel hem dat het goed gaat, een zwaar stukje maar we moeten door.



En dan zijn we eigenlijk al vrij snel ook de Slinge voorbij en komt vind ik het lastige deel van 20 km tot ongeveer 28 km een stuk met wat minder publiek wat minder leuke dingen om te zien, gewoon even afzien dus. De Erasmusbrug het kost moeite maar tegen alle verwachtingen in kan ik blijven lopen ik ben eigenlijk best trots op mezelf.

En dan het tunneltje ik vergeet dat je nog eerst een goede 500 meter rechtdoor moet voor je de bocht inga voor het tunneltje ik baal hiervan en ben geïrriteerd, kan ook net even niet aardig en leuk doen tegen Saskia, Annelies en Andre die me daar staan aan te moedigen, sorry. Dan kom ik Margo nog tegen die ook de longen uit de lijf staat te schreeuwen, dank je wel hiervoor en natuurlijk voor alle supporters die er stonden ik weet dat ik er een hoop niet heb gezien maar ik had het echt even druk met lopen.

Tunneltje uit ik ga hier even wandelen, of dit echt handig is geweest ik ben bang van niet want ik kwam eigenlijk niet meer lekker op gang een beetje een slapende voet nog nooit gehad en gewoon even een klein dipje maar gelukkig haas Martin geeft me een schop onder me kont en we gaan weer vrolijk verder. Auw me kuit, kramp ja nee niet echt maar er staat spanning op, door het anders afwikkelen van mijn slaapvoet denk ik, of door de warmte en te weinig drinken zeg het maar. Oke ik moet echt even van het tempo af en ik zou wel willen stampen op de grond van nijd waarom nu weer, met de trainingslopen geen last en iedere marathon weer die kuiten echt horendol word je er van.

We gaan het bos in en met een beetje aanpassen kom ik er heus wel ik geef niet op het doet zeer maar we gaan door af en toe zetten we even de muziek wat harder en dan gaan we weer. Drankpost voor het bos, Martin vult nog even mijn flesje bij en ik zie in een ooghoek een vrije dixie snel plassen ja dat moet lukken, klaar maar waar is Martin ojee en nu oke rust gewoon gaan lopen die kom ik wel weer tegen en ja hoor gelukkig hebben we elkaar weer snel gevonden, geen handige actie van mij.

Ik doe een beetje stuivertje wisselen met Kim die het ook zwaar heeft en als we dan het bos uitgaan zie ik Saskia en Frank die het zo te zien ook niet makkelijk hebben, ik probeer er naar toe te lopen maar daar dacht mijn kuit anders over, oke even weer terug naar af, rekenen ga ik het nog halen wel niet wel ik denk van niet en geef het een beetje op.

Bij 39 km staat John nog een keertje en gelukkig komt dan ook mijn strijdlust een beetje terug als ik het niet haal wil ik de schade wel zoveel mogelijk beperken al is het alleen maar voor Martin die het zo zwaar heeft op dit tempo en zo zijn best doet voor mij, dus hup hoe zeer het ook doet even doorbijten.


Dan eindelijk de laatste kilometer de kilometer die je niet wil wandelen de kilometer die je feestend wil afleggen maar ik wil wel maar mijn kuiten echt niet meer, ik baal ervan echt wat baal ik. Martin blijft heel dicht bij me zodat als het in mijn kuit schiet ik iets kan vastpakken en door kan blijven gaan. Eindelijk we zijn er geen PR op tijd maar een heel dik PR op doorzettingsvermogen en kracht en heel veel liefde, dank je wel schat zonder jou nooit onder de vijf uur gekomen.



Na afloop gaan we nog even een heerlijk hapje eten met Marcel en Ginie en daarna even een drankje doen op de vereniging, en daar worden direct alweer wilde plannen gesmeed voor de volgende marathon.



Op naar Eindhoven de Gekste



Geen opmerkingen:

Een reactie posten