We zitten nu precies een week voor de marathon en ik word weer zo emotioneel als een koe, pft bij alles krijg ik natte ogen en moet ik drie keer slikken. Ook de zenuwen gaan opspelen, is alles wel goed geregeld klopt alles wel, best lastig als je dingen niet zelf heb geregeld maar heb laten doen. Ik ben best wel een beetje een controle freak dus dit is extra lastig zeg maar.
Maar goed vandaag begin ook weer het seizoen van ons andere loopclubje Top 2000 dus hup de kleertjes aan voor ons laatste echte loopje op Nederlandse bodem, slik.
Heerlijk om iedereen weer eens te zien lekker bij te kleppen en te doen. We gaan op pad voor een duurloopje met wat versnellingen….geef aan dat ik misschien wat achterblijf maar zolang ze maar in zicht zijn dat niet erg vind.
Het gaat best aardig maar is redelijk pittig merk dat me snelheid er echt uit is, zeker als ik het langer achter elkaar moet volhouden.
Het laatste kwartier raak ik dan ook steeds iets verder achterop en normaal is het altijd de laatste halen maar ze vergeten me……
Bah ik baal hier wel een beetje van en voel me ook een beetje zielig, maar goed ik laat het niet merken en doe de tweede helft van het uitrekken en strekken gewoon nog redelijk vrolijk mee.
Al met al toch lekker gelopen en na een bakje thee snel naar huis.
Thuis zat ik alleen nog met een uitdaging van me schoenen heb eind mei de 2160 gekocht en die hebben eigenlijk nooit lekker gezeten, rechts deed altijd een beetje raar en ik voelde ook ieder stukje wat ongelijk was in de weg.
In Amsterdam hadden ze ook aangegeven ga er even mee terug rare klacht maar goed.
Dus gistermiddag maar even naar Run2day gelukkig was Wilma er en die had ook zoiets van???
We hebben toen besloten omdat het zo rare vage klacht was dat ik andere schoenen kreeg met een hele goede korting, dus iedereen blij.
Gevolg dat ik nu twee paar nieuwe schoenen heb staan wat een luxe he…
Maar ook een klein probleem moet nu deze week nieuwe schoenen inlopen want me marathon schoenen wil ik sparen….
En ik moet ook nieuwe schoenen als reserve meenemen naar Berlijn.
Tja je moet je ergens druk om maken toch.
Al met al heb ik gewoon niks te klagen en al die emoties en zenuwen zijn best goed voor de spanning en horen erbij.
Vind het wel heel tof dat Marcel en Ginnie ook in Berlijn zijn en ons aanmoedigen, we gaan ook nog gezellig met elkaar ontbijten op de laatste dag dus een runningplus meeting in Berlijn gaaf toch.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten